Geçtiğimiz Perşembe günü akşamı, daha önce de bilet aradığım fakat bulamadığım oyuna, Michelangelo'ya, bilet bulunca kendimizi Üsküdar Tekel Sahnesi'nde bulduk. Irmak Bahçeci'nin yazdığı Saydam Yeniay'ın yönettiği oyun 2 perdeden oluşuyor ve yaklaşık 2 saat sürüyor.
Michelangelo'nun Roma'daki Sistine Şapeli'ni resmedişini bitirmeden önceki son birkaç haftayı anlatıyor oyun. Sanatçının sanatıyla iktidar arasındaki çatışmaları, dahilik ile delilik arasındaki gelgitlerini ve güvensizliklerini anlatıyor oyun.
Oyun hakkında genel fikirlerimi belirtmem gerekirse, devlet tiyatrosunda oyun izleyeli gerçekten çok uzun zaman oldu. Özlemişim evet… Her ne kadar özel tiyatrolara daha çok destek verilmesi gerektiğini düşünsem de malesef devletin kaynaklarına sahip olmadıkları için oyunlar da o kadar görkemli olmuyor. Bu oyunda, Michelangelo'yu canlandıran Ali Atilla Şendil'in oyunculuğu tek kelimeyle hayranlık uyandırdı. Sanatçının içinde yaşadığı gel-gitleri köpürtüşü izleyiciye öyle bir yansıdı ki zaman zaman acılar içindeyken zaman zaman da hırsa büründük. 20 oyuncunun yer aldığı oyunda her oyuncu fazlasıyla rolünün hakkını verdi bence. Oyunun ortalarında, üniversitede yakın arkadaşlarımdan birinin abisi Sevgili Çetin Demir'i de Guido rolünde görünce hem şaşırdım hem mutlu oldum :) Devlet tiyatrolarının özel tiyatrolardan en büyük avantajı ödenekler nedeniyle tabiki de dekor oluyor. Michelangelo oyununun dekoru gerçekten olması gerekenin en iyisiydi. Bölüm bölüm sergilenen sanatçının hayatına dekorda canlanan eserleri de destek sağladı. Michelangelo ve sanatıyla ilgili yeterli bilgisi olmayan izleyiciler için de faydalı olduğuna eminim.
Oyun boyunca dahilik boyutundaki yeteneğinin yalnızlaştırdığı Michelangelo, kilise tarafından deli sıfatından kurtulamadı. Fakat kendisinin de dediği gibi bıraktığı eserler, ortaya koyuyor deli mi dahi mi olduğunu. Vaktiniz ve uygun şartlarınız olduğunda gidip görebileceğiniz Pieta, Davut Heykeli ve Kıyamet Günü Tablosunun size hissettirdikleri de bu yöndeki düşüncelerinizi yönlendirecektir. Pieta'yı Roma'da ilk gördüğüm anda hissettiklerimi tarif etmem zor... Oyunda da dile getirildiği gibi "Bu eserlere bakmaktan insanların boynu tutulacak…"
Eğer hala gitmediyseniz ve gitmek istiyorsanız, buradan bilet alabilirsiniz. Sanata ilginiz hiç kaybolmasın...
Teşekkür ederim :) Sizinde blogunuz da çok şirin. Mutlu haftalar :)
YanıtlaSil