Etgar Keret'in kitaplarıyla ilk tanışmam bloguma da yazdığım gibi Tanrı Olmak İsteyen Otobüs Şöförü kitabını satın almam ile oldu. İlginç tarzı ve kara mizah unsurları taşıyan hikayeleri ile okuduğum ilk kitabıyla zaten beni benden aldı. Bunun üzerine bütün kitaplarını satın aldım ve araya başka yazarların başka kitaplarını da alarak okumaya devam ediyorum. İkinci olarak okuduğum kitabı Gazze Blues'du. Dediğim gibi araya başka yazarlar okuyarak devam ediyorum ve en son, Bir Psikiyatristin Gizli Defteri kitabını okumuş değerlendirme yazısını da yazmıştım. O kitaptan sonra canım biraz öykü okumak istedi ve Etgar Keret'in ilk olarak 2006 yılında Parantez Yayınları tarafından türkçeye çevrilmiş benim ise Siren Yayınları basımıyla sahip olduğum Nimrod Çıldırışları kitabını okumaya başladım.
Keret bu kitabında da kara mizahın dibine vurmuş. Tarzını zaten az çok hepimiz biliyoruz. Öyle farklı, öyle fantastik, öyle müthiş ki sanki yapılacak en küçük müdahale yada eleştiri kitapta yarattığı dünyayı başımıza yıkacak gibi. Her kitabında biraz daha şaşırıyorum yarattığı dünyaya. Ve her öyküsünü seviyorum ama her kitabında bir favorim oluyor mutlaka. Nimrod Çıldırışları'nda ise favorim kitaba ismini veren öykü olmadı, favorim "Öykü Biçiminde Bir Düşünce".
"Genç adam o hücrede ip biçiminde son bir umutsuzluk düşüncesi düşünmüş ve ucuna bir ilmik atıp kendini asmış. Umutsuzluk ipi düşüncesi ay insanlarını o kadar heyecanlandırmış ki herkes kendi umutsuzluk ipini düşünüp ilmeği boynuna geçirmeye başlamış. İşte böyle yok olmuş ay insanları, arkalarında o yalnızlık hücresini bırakarak. Ama yüzyıl süren uzay fırtınalarından sonra o da çökmüş…"
Öykü Biçimde Bir Düşünce öyküsünden kısa bir kesit. Böylesi aykırı böylesi kıvrak ve böylesi kalbinize saplanacak öyküler arıyorsanız eğer bu kitap sizin için bir nimet olacak. Yeni kitaplarda ve yeni dünyalarda görüşmek üzere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız benim için önemli. Teşekkürler